زندگی یک جغد ایرانی در دنیای کتاب‌ها

پاییز سال ۲۰۱۵ یک کلاس ویژه و اختصاصی ادبیات برای مدت یک ترم در دانشگاه پرینستون تشکیل شد و عالی‌جناب یوسا به همراه پروفسور روبن گایو به تدریس در این کلاس خاص پرداختند.
پانزده دانشجوی خوشبخت به دقت آثار عالیجناب را مطالعه کردند و اصطلاحا مو را از ماست کشیدند و پروفسور روبن گایو ضمن رهبری دانشجویان و جهت‌دهی به تحقیقات آن‌ها در جلسات پرسش و پاسخ در نقش یک منتقد ادبی سوالات زیادی را از یوسا می‌پرسد و یوسا به تمامی سوالات با دقت و شفافیت مثال زدنی پاسخ می‌دهد.
این کتاب از هشت فصل زیر تشکیل شده است:

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

تقدیم به دیوانه‌هایی که شبیه آدم‌های دیوانه نیستند...
دیوانه‌هایی که مثل هیج‌کس نیستند جز خودشان🚶🏻‍♂️
ساقه بامبو در سال ۲۰۱۳ برنده‌ی جایزه‌ ادبی بوکر عربی شد. اینکه بوکر عربی چیست و به چه کسی یا اثری اهدا می‌شود را به همراه شرحی مفصل‌تر از داستان به همراه تحلیل محتوای کتاب در ویدئویی پرداخته و آن‌را در یوتوب آپلود نموده‌ام. پس در صورت علاقه یا نیاز به محتوای بیشتر می‌توانید از طریق لینک زیر به تماشای آن بپردازید:

[media=https://youtu.be/4ef08Aq4GZ4]

روزی روزگاری در کشور فیلیپین دختری به نام ژوزفین زندگی می‌کرد...

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

بالاخره پرونده‌ی نخستین کتاب را در سال ۲۰۲۴ بستم. اصلا انگار در خانه‌ی مردگان طلسم شده بودم!

خانه‌ی مردگان را می‌توان هم یک رمان دانست و هم یک ناداستان. البته این امر میسر نبود مگر با خلاقیتی که داستایفسکی، هوگو-وار از خود به نمایش گذاشته است.
داستایفسکی در دوران زندگی واقعی خود به اتهام شرکت در فعالیت‌هایی در تشکل‌های سیاسی به چهارسال زندان محکوم شد و دوران زندان خود را در زندانی در سیبری پشت سر گذاشت. او خاطرات خود از زندان را نه با نام خود بلکه به شرحی که عرض می‌کنم در اختیار ما قرار داده است:

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

تا حالا شده کتاب هدیه بگیرید؟

تا حالا شده به کسی کتاب هدیه بدید؟

آیا کتاب، انتخاب مناسبی برای کادو هست؟

چطور یک کتاب خوب برای کادو انتخاب کنیم؟

با سلام، عرض ادب و آرزوی اوقاتی خوش برای شما عزیزان،

به اطلاع‌تون می‌رسونم که در ویدئویی که امشب در یوتیوب منتشر کردم، ضمن بررسی و پاسخ به سوالات فوق یک قرعه‌ کشی کتابی برای شما عزیزان ترتیب دادم.

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

پیش از هر حرفی به سال گذشته در چنین روزی سفر، و به هدفی که برای امسال نوشته بودم نگاهی می‌اندازم:
" برنامه‌ام برای سال ۲۰۲۳:
۱-از قلم جادویی سلمان رشدی باز هم لذت ببرم.
۲-اروین یالوم را دنبال کنم، چون حالا می‌دانم حرف پوچ نمی‌زند.
۳-از نویسنده‌هایی که با قلم‌شان آشنا شدم و سرشان به تنشان می‌ارزد باز هم بخوانم و لذت ببرم.
۴-به لیست کتاب‌های در انتظارم سر بزنم و آن را مورد بازنگری تمام عیار قرار بدهم.
۵-ویلیام فاکنر را کشف کردم، حالا وقتش است در سال جدید به خواندن نویسنده‌ای که علاقه دارم بپردازم.
۶-در مورد نوشتن کتاب بخوانم و سعی کن در کلاس‌هایش شرکت کنم.
۷-در مورد ترجمه، سعی کنم نوشتن به فارسی را به کمک کتاب‌های ویرایش و نگارش خوب بیاموزم و سعی کنم کار ترجمه را از پایه آغاز کنم، چون ترجمه فقط تسلط به انگلیسی نیست، یک مترجم باید پیش از هر چیزی به زبان و ادبیات خود مسلط باشد."

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

کافکا یک نابغه است. 
نه برای آن‌که من می‌گویم و نه برای آن‌که عالیجناب کوندرا بارها و بارها به شکلی باشکوه او را ستایش می‌کند. او هیچ نیازی به معرفی و تحسین ما ندارد و نبوغش را به سادگی می‌توان در داستان‌های کوتاه و بلندش دید. به سال ۱۹۲۴ این داستان کوتاه را نوشت: هنرمند گرسنگی. بسیار کوتاه است و می‌توانید در یک سفر درون مترو آن را به پایان رسانید اما عمق داستانش آن‌قدر زیاد است که باید مراقب باشید از ایستگاه مقصد عبور نکنید. 
کافکا همان کافکای همیشگی‌ست. 
اصلا مگر می‌شود کافکا گونه‌ی دیگری باشد؟

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

این کتاب چهارصد و ده صفحه‌ای تماما زندگی نامه است. تنها کتابی که توانست اشک من را در آورد، زمانی که پرنس هری از مادرش می‌گفت. او در این کتاب زندگی خود را از کودکی تا مرگ مادربزرگش(ملکه‌ی انگلستان) تعریف می‌کند. گاهی خواندن این روایت‌ها خنده به لب خواننده می‌آورد و گاهی اشکش را جاری می‌کند! گاهی خواننده عصبانی می‌شود و گاهی بی‌حوصله، اما در هر صورت روایت به شکلی است که نمی‌تواند کتاب را کنار بگذارد. 

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

مادام که شبی را در زندان نگذرانید، نمی‌توانید شب‌هایش را تصور کنید.
-بیگانه-آلبر کامو

در روزهای گذشته، از اینکه نخستین فارسی زبانی هستم که برای برنده‌ی جایزه‌ی ادبی بوکر در سال ۲۰۲۳ نقد فارسی می‌نویسم خوشحال و مفتخر بودم. اکنون اعتراف می‌کنم نوشتن به فارسی برای من دشوارتر از انگلیسی است. روز گذشته برایش به انگلیسی ریویوی مفصلی نوشته بودم، پس منشأ این دشواری قطعا عدم اطلاع نیست، بلکه به کلمات فارسی بر می‌گردد. کلماتی که انتخاب و جادوی ترکیب آن‌ها برای من دردآور است، هم برای من و هم برای آنان که درک می‌کنند.

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

من عاشق کتاب‌‌های کودکان هستم. عاشق اینکه با تماشای نقاشی‌ها و خواندن حرف‌های ساده و شیرین شخصیت‌هایش، از دنیای آدم بزرگ‌ها فاصله بگیرم و کمی ذهنم رو آرام کنم. به همین خاطر از وقتی به یاد می‌آورم، ما بین خواندن چند رمان به سراغ یکی از این کتاب‌ها می‌رفتم، اما این بار این فاصله کمی طولانی شد. چهار ماه از آخرین کتاب کودکی که خوانده بودم می‌گذشت و امروز دلم برای این کتاب‌ها تنگ شد و به طور کاملا تصادفی به یاد «دری» افتادم. 

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

آن‌طور که انتظارش را داشتم نبود. نخستین بار نبود، در گذشته نیز مجموعه‌ کتاب‌هایی را خوانده‌ام که جلد نخست آن سطح انتظار من را بسیار بالا برد و به هنگامی که جلد دوم را به دست گرفتم، دچار شوک شدم! نوشتن بر خلاف نظر سایرین برای من نه تنها دشوار نیست بلکه بسیار راحت است. چیزی که نوشتن یک ریویو برای کتاب یا مجموعه‌ای که جمعیت زیادی در جهان عاشقش هستند اما نظر مثبت شما را جلب نکرده سخت است، آن است که چطور به موضوع ورود کنید و با چه فرمی حرف‌های خود را بیان کنید.

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.