سر خود را تکان ندهید، درباره‌ی من قضاوت نکنید، من خودم درباره‌ی خودم قضاوت کرده‌ام و الان مدت‌هاست که خودم را محکوم کرده‌ام، مدت‌هاست...! گوش می‌دهید؟
مثلث عشقی،
موضوعی بود که شدیدا دلم می‌خواست آن را در قالب داستانی به قلمِ نویسنده‌ی محبوبم بخوانم.
نویسنده‌ای که روان آدم‌ها را می‌شکافد و ریزترین جزئیات آن را به روی کاغذ می‌آورد.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
وقتی تو بروی من دیگر کی را دارم؟
من نامه‌هایم را به چه کسی بنویسم؟
خیلی غم‌انگیز است که آدم از روز بعدش یا حتی یک ساعت بعدش خبر ندارد... آدم می‌تواند همینطور بمیرد، بی‌هیچ دلیلی...
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
گفتار اندر توصیف کتاب
جذاب همانند گلِ دقیقه ۸۶ آقاکریم باقری به استقلال، دوست‌داشتنی همانندِ نیکول کیدمن، کشش فراوان همانند ترکیب پنیر موزارلا با شیرآوران، تلخ و آتشین همانند عرق‌سگیِ سگیِ کوچصفهان و گوارا همانند یک لیوان آب‌جویِ پرکف در یک شب زمستانی در جاده‌هراز...
هووووف، شرمنده چون از این بهتر نمی‌توانستم این کتاب را توصیف کنم.
نخستین کتابی بود که از یوسا می‌خواندم و خواندن او را به پیشنهاد یکی از دوستانم با این کتاب آغاز نمودم که نهایتا تجربه‌ای فوق‌العاده برای من بود و او به واسطه‌ی سبک قلمش و همچنین پرداخت به فرهنگ مردمانش به یکی از نویسندگان مورد علاقه‌ام تبدیل گشت، چون من عاشق خواندن فرهنگ‌های مختلف در قالب داستان هستم.
گفتم فرهنگ اجازه بدهید شما را مهمان بریده‌ای از کتاب کنم...
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
قلب من یک سایه است، یک نور و راه را می‌داند.
باز باشد یا بسته این منم تصمیم می‌گیرم.
یک کتاب کودک...
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
این ریویو را نخست با نقد مترجم آغاز می‌کنم،
آقای آبتین گلکار چرا موخره‌ها را در پیش‌گفتارها ریختید؟
در پیش‌گفتار بولگاکوف را معرفی کردید، خیلی کار پسندیده‌ای کردید چون همه‌ی خواننده‌ها ممکن است او را نشناسند و نخستین کتابی باشد که از او می‌خوانند اما وقتی فصل آخر(مرفین) هیجان‌انگیز‌ترین فصل کتاب است چرا در مورد این بخش در پیش‌گفتار صحبت می‌کنید؟ کافی بود این بخش را در قالب یک موخره کار کنید.
از این نقد که بگذرم شایسته است تاکید کنم که من ترجمه‌های آقای گلکار را می‌پسندم و این کتاب نیز از ترجمه‌ی روانی برخوردار بود اما نمی‌توانستم نقدم را بازگو نکنم.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
پول یعنی زندگی، همه‌چیز بسته به پول است.
گفتار اندر توصیف باباگوریو از زبان نویسنده
اثر بزرگی را شروع کرده‌ام.
باباگوریو کتابی است که کاملا خلاف انتظارتان خواهد بود.
دوستانم معتقدند که با هیچ کار دیگری قابل مقایسه نیست و ورای همه‌ی کتاب‌هایی‌ست که تا به حال نوشته‌ام.
این کتاب اثری بنیادی است و شما پس از خواندنش به باباگوریو افتخار خواهید کرد، بعید است کسی پس از خواندن باباگوریو «بالزاکی» نشود.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
قلبم برای پذیرش عشق و ترحم ساخته شده بود، اما بدبختی آن را به شرارت و نفرت کشاند.
گفتار اندر توصیف کتاب
خواندن این کتاب برای من همانند نوشیدن یک لیوان(آبجوخوری) آب‌طالبی خنک پس از دویدن به مسافت ۱۰ کیلومتر بود، همان اندازه دلچسب و گوارا.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
باراباس از دریا پیش ما آمد.
گفتار اندر مقایسه‌ی قلم خانم آلنده با قلم گابو
تاریخ به شکل اجتنباب‌ناپذیری تکرار می‌شود.
این پندی بود که پس از خواندن شاهکار «صدسال تنهایی» اثر گابوی عزیزم دریافت کردم و حال بار دیگر این پند را مرور کردم.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی‌تو به جان آمد وقت است که بازآیی
گویا خون به جگر شدن حین و پس از خواندن رمان‌های عباس‌آقای معروفی اجتناب‌ناپذیره!
زخم «سمفونی مردگان» نخستین رمانی که از عباس‌آقا خوانده‌ام هنوز روی قلبم تازه بود که این رمان از راه رسید...
البته پس از سمفونی مردگان به سراغ کتاب‌های دیگرش «فریدون سه پسر داشت» و «ذوب‌شده» رفته بودم اما آن دو کتاب محیطی کاملا متفاوت از این دو رمان دارد و باید سبک نوشتن این‌ها را از هم جدا کرد.
داستان هر دو رمان در دوران ملتهب حکومت رضاشاه و به خصوص زمان حمله‌ی روس‌ها به ایران به وقوع می‌پیوندد، آیدین در سمفونی مردگان گرفتار جامعه‌ي به شدت پدرسالار بود و نوشا در سال بلوا گرفتار در جامعه‌ای به شدت زن‌ستیز و قطعا به همین منظور است که عباس‌آقا در ابتدای کتاب می‌نویسد:
«با احترام و یاد سیمین دانشور و سیمین بهبهانی کتاب را به مادرم پیشکش می‌کنم.»
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
از شب دلگیر دیگری می‌ترسید و به این فکر می‌کرد که برای مادرش چقدر طولانی و غم‌انگیز است که در آن بیغوله بخوابد و منتظر باشد دخترکش بزرگ شود، پیرزنی کوچک شود و سرآخر بمیرد.
سیاهه‌ای از سیاهه‌ای به نام گودال پی
«سرتاسر جمهوری را یک مزرعه‌ی اشتراکی کن اما همین جمهوری آخرش به یک نفر خواهد رسید و مایملک شخصی‌اش خواهد شد!»
گودال پی، ویران‌شهری به توصیف آندری پلاتونوف، نویسنده‌ی خلاق روس است که اگر آن‌را فقط و فقط یک رمان ساده بشناسیم مرتکب اشتباهی شده‌ایم بسی بزرگ، زیرا از دید من رمانی بود فلسفی سیاسی با توصیفاتی دقیق، ظریف و قابل درک.
نخستین کتابی بود که از پلاتونوف می‌خواندم و شناختن او به واسطه‌ی دریافت هدیه‌ی باارزش این کتاب از دوستی با ارزش برای من است و از همین تریبون استفاده می‌کنم و از راه دور دستش را می‌فشارم.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
ورود
ثبت نام