"گذشته چیزی را برای حال آشکار می‌کند که حال قادر به مشاهده‌ی آن باشد."
- آر. اچ. تاونی-
اعتراف می‌کنم: خواندن تاریخ برای من که رمان‌ها را یکی پس از دیگری با اشتهای عجیبی می‌بلعم، غولی ترسناک بود.
منی که متولد ۶۸ هستم، منی که نه انقلاب ۵۷ را به چشم خود دیده و نه در دوران پهلوی زیسته‌ام، منی که در دوران مدرسه با روایت بسته، محدود و مطبوع حکومت فعلی روبرو بودم.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
سر و ته این ریویو را با یک تشکر، یک نکته و سر آخر یک پیشنهاد می‌بندم.
تشکر:
از مهشید عزیزم بابت معرفی داستان تشکر می‌کنم.
از خواندن داستان لذت برده و به فکر فرو رفتم... از راه دور دستش را به گرمی می‌فشارم و بهترین‌ها را برایش آرزو می‌کنم.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
زندگی برای خواندن یک کتاب بد خیلی کوتاه است.
-جیمز جویس-
پس به دوستانم پیشنهاد می‌کنم، به پند آقای جویس خوب گوش کنند و کتاب‌های عموسلمان که درد و بلاهاش هزار بار بخوره تو فرق سر یک مشت جاهل، تروریست و عقب‌مانده با مغزهای پوسیده رو بخونند.
این کتاب پس از شاهکار «بچه‌های نیمه‌شب»، دومین کتابی بود که از «سلمان رشدی» خواندم. این اثر نیز همانند بچه‌های نیمه‌شب به سبک رئالیسم جادویی نوشته شده بود و تلفیقش با تکنیکِ «پس و پیش کردن زمان» که استاد بلامنازعش گابوی نازنین است، به جذابیت هرچه بیشترش انجامید.
شرم با بچه‌های نیمه‌شب، تفاوت‌هایی نیز داشت:
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
آنک نام گل، عنوان رمانی‌ست به قلم عالیجناب «اومبرتو اکو» که توسط آقای رضا علیزاده از زبان واسطِ انگلیسی به فارسی برگردان شده است. از نظر حقیر ترجمه‌ی کتاب و متنش عالی نبود، اما با توجه به حرف‌هایی که مترجم در وصف قلم آقای اکو در گفتگویی پس از انتشار کتاب انجام داده، متن قابل قبولی به خواننده ارائه شده است.
نخستین کتابی بود که از اومبرتو اکو می‌خواندم.
نویسنده‌ی مشهور و پرآوازه‌ای که هرکجای دنیا نامش به میان آید، شنونده یا خواننده به شکل غیرارادی به یاد کتاب‌خانه‌ی افسانه‌ایِ او می‌افتد.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
راز قایق‌ها اثر جسیکا بگلی
به نام خدای رنگین کمان و برای تغییر مغزهایی که پوسیدن...
راز قایق‌ها را تنها کیان پیرفلک می‌دانست که توسط تروریست‌ها به قتل رسید.
باکلیِ دوست‌داشتنی به همراه مادرش در کنار اقیانوس زندگی می‌کنند.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
"سر به هوا بودن، یعنی حواست آن دوردورها باشد و توی دنیای خودت خیال‌بافی کنی."
در ایران مترجم‌ها و ناشران نه تنها حقوق صاحب اثر را با جلب رضایت او و ناشر اصلی رعایت نمی‌کنند، بلکه در عنوان کتاب هم دست می‌برند!
این بار اول نیست، بار آخرشان هم نخواهد بود. فرقی ندارد کتاب کودک باشد، ناداستان باشد یا رمان... وقتی قانون، حقوق صاحب اثر را به رسمیت نمی‌شناسد، خلاف‌کاران جولان می‌دهند و زبان‌شان هم همیشه دراز است.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
فاکنر به عنوان یک نویسنده‌ی جنوبی که همیشه دغدغه‌اش اختلافات طبقاتی، نژادی و سطح برابری بین سفیدپوست‌ها و سیاه پوستان بوده، در رمان‌ها و داستان‌های کوتاهش این دغدغه‌ها را با بررسی فرهنگ جامعه در آن منطقه از جمله قضاوت‌های عجولانه و تقابل‌های دو نژاد می‌پردازد.
سپتامبر خشک، اولین داستانی بود که از فاکنر می‌خواندم و به سبک سیال ذهن نوشته نشده بود و متنی بسیار روان هم داشت.
داستان در مورد قتل مردی سیاه‌پوست به نام «ویل مایز» است، اما فاکنر به چگونگی قتل او نمی‌پردازد، چون موضوع داستان اساسا قتل او نیست.
داستان از این قرار است:
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
اوردوز عباس‌آقای معروفی با بوف کور صادق‌خان هدایت.
اگر نگاهی به ریویوی سایر دوستان بیندازید، به تعداد موهای سرتان می‌خوانید که این کتاب، ابراز دین عباس‌آقا به صادق‌خان هدایت بوده، اول بوف کور را بخوانید و ... پس من دیگر با این حرف‌ها سرتان را درد نمی‌آوردم.
اگر سمفونی مردگان را در رده‌ی اول، تماما مخصوص و سال بلوا را در رده‌ی دوم، فریدون سه پسر داشت را در رده‌ی سوم قرار دهم، پیکر فرهاد را یک رده بالاتر از ذوب‌شده در رده‌ی چهارم کتاب‌هایی که از عباس‌آقا خوانده‌ام می‌دانم.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
«اگر راست است که هر کسی یک ستاره روی آسمان دارد٬ ستاره‌ی من باید دور٬ تاریک و بی‌معنی باشد! شاید اصلا من ستاره نداشته‌ام!»
نمی‌دانم بازخوانی بوف کور را پای قسمت بگذارم یا چیز دیگری!
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
آتش‌سوزی انبار، یکی از داستان کوتاه‌های فاکنر است که در جوانی یعنی سال ۱۹۳۹ منتشر کرده است. فاکنر نوشتن داستان کوتاه را تنها یک تمرین یا مشق برای بهتر شدن قلمش در جوانی می‌دانست. به صحت این ادعا می‌توان مهر تایید زد، اگر ارتقای کیفیت قلم او را در مقایسه‌ی داستان‌هایش نسبت به داستان‌هایی که پیش‌تر از آن نوشته بنگریم.
داستان کتاب از حضور شخصیت‌ها در دادگاه آغاز می‌شود و من با توجه به کوتاه بودن داستان نیت پرداخت به جزئیات داستان که منجر به اسپویل آن می‌گردد ندارم، تنها به کلیات می‌پردازم و شما را به خواندنش دعوت می‌نمایم.
لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.
ورود
ثبت نام