زندگی یک جغد ایرانی در دنیای کتاب‌ها

زندگی من در آکواریوم، عنوان کتابی‌ست به قلم خانم «باربارا دی»(نویسنده‌ی امریکاییِ رمان‌های مختص سنین کودک و نوجوان) که در ایران با کسب مجوز از صاحبان واقعی اثر و رعایت کلی قوانین مربوط به کپی رایت توسط خانم «آلاله ارجمندی» ترجمه و نهایتا توسط «نشر ایران‌بان» چاپ و منتشر گردیده است.
نویسنده‌ی کتاب در پیامی به خواننده می‌گوید:
همه‌ی ما به کتاب‌ها نیازمندیم تا کمکمان کنند، بفهمیم و ارتباط برقرار کنیم.

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

رمانی ساده، روان و بی‌آلایش.

نخستین رمانی بود که از همینگ‌وی می‌خواندم.
شناخت من به همینگ‌وی بر می‌گردد به اشاره‌های نویسنده‌ی محبوبم(هاروکی موراکامی)، که بارها در کتاب‌های مختلفش به او اشاره کرده است.
از نجف دریابندری و مقدمه‌ی مفصل و باشکوهی که حقیقتا کم از یک کتاب کامل نداشت و در جهت شناساندن همینگ‌وی به خواننده تقدیم کرده است که بگذریم، می‌رسیم به اصل داستان:
داستان در مورد پیرمرد ماهیگیری به نام «سانتیاگو» است. دست بر قضا، این پیرمرد ماهیگیر ۸۴ روز است که نتوانسته حتی یک ماهی را صید کند، تا اینکه روز هشتاد و پنجم تصمیم می‌گیرد که با قایقش دل به عمق دریا بزند و پا از مرزهایش فراتر بگذارد، تا اینکه ... .

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

داستانی کوتاه، ساده، اما به شدت قابل تامل!

آقای «مصطفی مستور»، ۱۰۰ به شمایی که از نوشتن به زبان فارسی(زبان مادری) عاجز و ناتوان هستی می‌دم که دیگه به سراغ ترجمه نری!
این اراجیف که یک دهم از صدها اشتباهت در یک داستان کوتاهه به چه معناست؟
«ئه» ؟!، «هم‌سر»؟!، «دی‌شب»؟!، «این ئه»؟!، «نمی‌آد»؟!، «یادت ئه»؟!، «اصل‌ ئه»؟، «چی ئه»؟!، «معیوب ئه»؟!، «چی ئه»؟!

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

داستانی کوتاه و شگفت‌انگیز از هلوکاست با پایانی متاثرکننده!

پس از خواندن این کتاب، به یاد شعری از «مارتین نیمولر» افتادم:
اول سراغ کمونیست‌ها آمدند،
سکوت کردم چون کمونیست نبودم.
بعد سراغ سوسیالیست‌ها آمدند،
سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم.
بعد سراغ یهودی‌ها آمدند،
سکوت کردم چون یهودی نبودم.
سراغ خودم که آمدند،
دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید.

متن این کتاب از نامه‌نگاری‌های دو دوست به نام‌های «ماکس» و «مارتین» در فواصلِ زمانی بین «نوامبر ۱۹۳۲» لغایت «مارس ۱۹۳۴» برگرفته شده است.

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

گفتار اندر توصیف کتاب
ماهیچه، دنبه، نخود، لوبیا، گوجه، پیاز، سیب‌زمینی، سیر، روغن، نمک و فلفل رو می‌ریزیم در قابلمه، تا کمر درون آن آب میریزیم و گاز را روشن می‌کنیم تا پخته شود، پس از پخته شدن فارغ از مزه قطعا هم ما را سیر خواهد کرد و هم به دلیل غنی بودن از فیبر به رفع یبوست کمک خواهد کرد.

سیاهه‌ای از آنچه که خواندم و تماشا کردم...

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

آیشمن در اورشلیم، کتابی به قلمِ خانم «هانا آرنت» در بابِ زندگیِ شخصی کاملا معمولی به نامِ «آدولف آیشمن» از دورانی که هیچ نبود تا زمانی‌که به چوبه‌ی داور آویخته شد.
این کتاب در ایران توسطِ خانمِ «زهرا شمس» ترجمه و نهایتا توسطِ «انتشارات برج» چاپ و منتشر گردیده است. 

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

کاترین چانگ، در شهرِ «اوانستون» در ایالتِ «ایلی‌نوی» دیده به جهان گشود و در ایالت‌های نیویورک ، نیوجرسی و میشیگان بزرگ شد. 
او در دورانِ ابتداییِ تحصیلِ آکادمیک در دانشگاهِ شیکاگو درگیرِ رابطه‌ای کوتاه با ریاضیات می‌شود و پس از آن در اتاقِ فکری کنارِ دریا در سانتا مونیکا چندسالی را سپری می‌کند و سپس دورانِ کارشناسیِ ارشد خود را در دانشگاهِ «کرنل» ادامه می‌دهد.
وی «کشورِ فراموش شده» اولین رمانِ خود را در سال ۲۰۱۲میلادی به چاپ رساند و رمانش در چند مسابقه‌ی ادبی نیز کاندید شد و در سال ۲۰۱۳ جایزه‌ی افتخاریِ «قلم همینگوی» را از آن خود کرد.
او پس از آن به نیویورک نقل مکان کرد و برخی از کارهای خود را در «نیویورک تایمز ، رومپوس و گرانتا» منتشر کرد.
از دیگر آثارِ او جز رمانِ «کشور گمشده» می‌توان به مجموعه‌ی داستانِ کوتاهِ «خواهران» و رمانِ «امریکایی‌های آسیایی در میشیگان» نام برد.

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

علم و توسعه‌ هایپرتروفی عضلانی(ویرایش دوم) نام کتابی‌ست کامل یا بهتر است بگو‌یم دایره‌المعارفِ تلفیقیِ علم و تجربه‌ی هایپرتروفی عضلات نوشته‌ی «دکتر برد شوئنفلد»٬ شخصی که عمرِ خود را در راه عشق به بدنسازی صرف کرده و به قول خود او در پیشگفتار: «این کتاب به واقع حاصل یک عشق است».

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

پیرمرد بر سر پل یک داستان کوتاه مثل بقیه داستان‌های کوتاه که چرک‌نویسی بیش نیستند نبود.
حداقل به ۲ دلیل برای من اینطور نبود: اول اینکه جلوی پمپ بنزین در خیابان میرزای شیرازی سوار اسنپ شدم و اولین چیزی که به چشمم خورد داشبورد خودرو بود که رویش کاغذی نوشته بود امتیاز هیچ اهمیتی برای من ندارد اما خوشحال می‌شوم اگر یکی از داستان‌های کوتاه روی داشبورد را مطالعه کنی! اولی رو برداشتم که این کتاب بود و خواندم٬ 

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

از نظر من به عنوانِ یک داستان کوتاه انقدر سبک و تهی از محتوا بود که اگر کسی نام نویسنده را بهم نمی‌گفت و ازم میخواست حدس بزنم نوشته‌ی کیه جواب میدادم لابد یک لطیفه‌ی مسخره‌ی دوزاری از ایرج ملکیه که امروز تو اینستاگرام لایو رفته 😑

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.