زندگی یک جغد ایرانی در دنیای کتاب‌ها

به علل مختلفی از جمله: درگیری با بروکراسی، خستگی ناشی از سفری طولانی و چهل و دو روزه به بارسلون و دنیای ثافون که خواندن بیش از دو هزار صفحه متن انگلیسی را در پی داشت، و همچنین درگیری با دنیایی که به روی کاغذ مشغول خلق آن هستم، امروز برگشتم تا پس از ده روز وقفه، این مجموعه را جمع‌بندی و با دنیای ثافون خداحافظی کنم.
نوشتن یک ریویو برای این مجموعه‌ی بزرگ، به مثابه نوشتن یک سفرنامه پس از بازگشت از سفری طولانی‌ست، همان‌قدر سخت و لاجرم ناکافی. بنوشتم ناکافی‌ست چون هرچقدر هم که تلاش کنیم، در این گونه مواقع نمی‌توان به همه‌ی موارد و نکات ورود کرده و تنها می‌توان روی مواردی که بسیار پررنگ می‌نمودند تمرکز کرد.

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

زندانی آسمان، پس از «سایه باد» و «بازی فرشته»، سومین عنوان از مجموعه‌ی «گورستان کتاب‌های فراموش شده» است. این کتاب را نمی‌توانید همانند بازی فرشته، بصورت مستقل بخوانید، پیش نیاز مطالعه‌اش، خواندن دو عنوان نخست مجموعه است.
زندانی آسمان داستانی‌ست بلند و رئال. 
زافون در این عنوان پایش را از مرزهای واقعیت بیرون نگذاشت و به پیوند دو عنوان نخستش پرداخت. همان‌طور که در ریویوی بازی فرشته نوشته بودم، یک رئالیسم جادویی تمام عیار بود، و طبیعی‌ست که سوالاتی را در ذهن خواننده ایجاد می‌کرد. حقیر پس از نگاهی مختصر به ریویوی دوستان عزیز در گودریدز، متوجه شدم کاملا با آن‌ها اختلاف نظر دارم. برخلاف نظر این دوستان، از دید من زافون هیچ پاسخی در این عنوان برای آن سوالات خاص نداشت و البته که «نباید می‌داشت»، چون همان‌طور که بارها گفته‌ام، این از اصول و ماهیت این سبک است. نویسنده هیج پاسخی به خواننده نمی‌دهد و فقط نقش استاد راهنما را خواهد داشت، خواننده خود باید با قوه‌ی تخیل خود به دنبال چرایی‌ها باشد، و جالب‌تر این‌که اگر چند ماه بعد، آن داستان را بازخوانی نماید ممکن است به جواب‌هایی کاملا مخالف از بار قبل برسد.

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.

پس از خواندن سایه باد، بلافاصله خواندن بازی فرشته را آغاز کردم. 
سایه باد ۴۸۷صفحه‌ داشت و خواندنش۱۲روز به درازا انجامید، اما بازی فرشته با ۵۳۱صفحه در ۶ روز به پایان رسید. 
ثافون در بازی فرشته من را میخکوب پای کتابش نگه داشت. 
من با یک نمره ارفاق برای سایه باد پنج ستاره کامل را درج کرده بودم، و دلیل ارفاقم: نشانه‌هایی بود که دیدم ثافون در انتهای کتاب با تمام توان در حال تلاش جهت بازپس گرفتن اثرش از بورخس، اکو و گابو بود. 
آقای ثافون، یادت گرامی و آن نمره‌ی ارفاق نوش جانت.

لطفا برای خواندن ادامه‌ی متن بر روی دکمه‌ی «ادامه مطلب» کلیک کنید.