زندگی یک جغد ایرانی در دنیای کتاب‌ها

مترو: حمله گاز در توکیو و روح ژاپن اثر هاروکی موراکامی

دوشنبه ۲۰ مارس ۱۹۹۵، در صبحی بهاری، زیبا و آفتابی جامعه‌ی ژاپن وارد شوک بزرگی شد.
فرقه‌ی «اوم» توسط اعضای خود در پنج مسیر حرکت مترو، اقدام به انتشار گاز «سارین» نمود و جان ده‌ها هزار نفر را به خطر انداخت و در نتیجه تعدادی از مردم بی‌‌گناه جان باختند و تعدادی با صدمات بسیار شدیدی روبرو شدند.

این کتاب نه رمان است و نه داستان، یک ناداستانِ حرفه‌ای‌ست و موراکامی خود می‌گوید تلاش کردم با نوشتن آن ژاپن را بهتر بشناسم.
موراکامی ۹ ماه پس از این حمله، تحقیقات خود را آغاز و حدود یکسال هم برایش تلاش کرد و جنگید.
قالب‌بندی و چینش محتوای کتاب به این شکل است که در ابتدا موراکامی داستان چگونگیِ هر یک از پنج انتشار گاز در خطوط مختلف را بیان می‌کند، سپس مصاحبه‌هایی که با بازماندگانی که در این حمله‌ی تروریسی جان سالم به در برده بودند، انجام داده بود را قرار داده، پس از اتمام آن با نوشتن یک مقدمه‌، خود وارد داستان شده و از دید روانشناسی، جامعه‌شناسی به صورت بی‌طرفانه به بررسی این رویداد پرداخته است و نهایتا مصاحبه‌ای که با هشت تن از اعضای این فرقه‌ی مذهبی داشته را آورده است.

نقل‌قول نامه
"اکثر آدم‌های دنیا برای رسیدن به رستگاری و سعادت به مذهب پناه می‌برند، اما وقتی که مذهب شروع به درب و داغان کردن آدم‌ها می‌کند، آن‌وقت باید به کجا پناه ببرند؟"

"وقتی شخصی همه‌ چیزِ یک حادثه یا رویداد را با جزئیات زیادی به یاد دارد، باید شک کرد چون یک جای کار ایراد دارد."

کارنامه
فکر نمی‌کنم شخصی من را بشناسد و نداند چقدر عاشق موراکامی هستم، اما دلیل نمی‌شود چشم‌هایم را ببندم و نمره‌ی مفت برای کتابش منظور کنم.
برای تلاش‌ها و ممارست موراکامی در راه تحقیقات یک ستاره، برای اینکه به شکلی استادانه حجم و تعداد زیادی مصاحبه را در قالب یک کتاب خواندنی و نه خسته‌کننده تقدیم خواننده نمود یک ستاره و بابت نتیجه‌گیری و پندهایی که ارائه داد یک ستاره‌ی دیگر، جمعا سه ستاره برای این کتاب منظور می‌نمایم.